کد مطلب:129561 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
فرمان امام برای کندن خندق پیرامون اردوگاه
آنـگـاه امـام حـسـیـن (ع) فرمان داد گودالی خندق مانند پیرامون لشكرش كندند و آن را از هـیـزم پـر كـردنـد؛ و فـرزندش عـلی (ع) را بـا سـی سـوار و بـیست پیاده فرستاد تا آب بـیـاورنـد و ایـنـان بـسـیـار بـیـمـنـاك بـودنـد. [1] در آن حال امام حسین (ع) این شعر می خواند:
ای روزگار، اف بر دوستی تو
چه بامدادان و شبانگاهان
كه یاران و دنیا جویان را كشته ای
و روزگار عوض نمی پذیرد
فرمان به دست پروردگار جلیل است
و همه زندگان راه مرا می پیمایند
سـپـس بـه یـارانش فرمود: «به پاخیزید و از آب بنوشید كه آخرین توشه شما است. وضو بسازید و غسل كنید و جامه هاتان را بشویید تا كفن های شما باشد!...» [2] .
امـا خـوارزمـی داسـتـان كـنـدن خـنـدق را از ابـن اعـثـم كـوفـی چـنـیـن نـقـل كرده است: چون امام حسین (ع) از مردم نومید شد و دانست كه با وی پیكار می كنند به یارانش گفت: بپاخیزید و گودالی همانند خندق پیرامون لشكرگاهمان حفر كنید و در آن آتش بـیفروزید تا این گروه تنها از یك سو بجنگند. زیرا چنانچه با ما بجنگند و ما به جنگ آنان سرگرم شویم حرم از دست می رود.
آنان از هر سو برخاستند و كمك كرده خندق را حفر نمودند. سپس خار و خاشاك گرد آوردند و درون خندق ریختند و آتش زدند. [3] .
ای روزگار، اف بر دوستی تو
چه بامدادان و شبانگاهان
كه یاران و دنیا جویان را كشته ای
و روزگار عوض نمی پذیرد
فرمان به دست پروردگار جلیل است
و همه زندگان راه مرا می پیمایند
سـپـس بـه یـارانش فرمود: «به پاخیزید و از آب بنوشید كه آخرین توشه شما است. وضو بسازید و غسل كنید و جامه هاتان را بشویید تا كفن های شما باشد!...» [2] .
امـا خـوارزمـی داسـتـان كـنـدن خـنـدق را از ابـن اعـثـم كـوفـی چـنـیـن نـقـل كرده است: چون امام حسین (ع) از مردم نومید شد و دانست كه با وی پیكار می كنند به یارانش گفت: بپاخیزید و گودالی همانند خندق پیرامون لشكرگاهمان حفر كنید و در آن آتش بـیفروزید تا این گروه تنها از یك سو بجنگند. زیرا چنانچه با ما بجنگند و ما به جنگ آنان سرگرم شویم حرم از دست می رود.
آنان از هر سو برخاستند و كمك كرده خندق را حفر نمودند. سپس خار و خاشاك گرد آوردند و درون خندق ریختند و آتش زدند. [3] .
[1] بـدون شـك ايـن عبارت با حقيقت ثابت و مشهور درباره شجاعت ياران امام (ع) و آرامشي كه از آن برخوردار بودند منافات دارد. به ويژه آنكه پس از ديدن جايگاههاشان در بهشت براي رويارويي دشمن شتاب ورزيدند.
[2] امـالي شيخ صدوق، ص 133 ـ 134، مجلس سي ام، حديث شماره 1. شايد اين خـبـر را كـه فـرمـانـدهـي آب بـر عـهـده حـضـرت عـلي اكـبـر بـود تـنـهـا شـيـخ صـدوق نـقـل كـرده اسـت. ايـن خـبـر بـا روايـت مـشـهـور كـه آخـريـن بـار حـضـرت ابوالفضل (ع) در روز هفتم محرم مأمور آوردن آب شد منافات دارد. همين طور اشعاري كه در ايـن خـبـر آمـده اسـت مـربـوط بـه واقـعـه مـشـهـور ديگري از وقايع شب دهم است. البته منافاتي هم ندارد كه امام (ع) آن را در چند مناسبت خوانده باشد.
[3] مـقـتـل الحـسـيـن خـوارزمـي، ج 1، ص 252 بـه نقل از الفتوح، ج 5، ص 173 ـ 174. متن خوارزمي را بر متن الفتوح ترجيح داديم؛ چرا كه اين متن بسيار آشفته است.